ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد اول)
فریدون ناصرى، یكى از شاگردان با استعداد و هنرمند «هنرستان عالى موسیقى» است كه بسیار خوب در این مؤسسه عالى رشد و نمو كرد و زحمات استادانش را به حق پاسخى شایسته داد. وى به سال 1309 شمسى در تهران متولد شد و پدرش از افسران ارتش بود كه مردى بسیار در كار، مقرراتى و سختگیر و انضباطى بود ولى خیلى حساس و خوشقلب و هنردوست بود و همین امر موجب دوستى او با هنرمندانى مثل: ابوالحسن صبا، حبیب سماعى، وزیرى تبار، نورعلى برومند، مجید و حمید وفادار، مهدى خالدى، حسین تهرانى، حسین قوامى و... بود و منزلش محل رفت و آمد این هنرمندان و همنشینى با ایشان بود. فریدون كه كودكى بیش نبود اغلب با شیطنتها و بازىگوشىهاى خود موجب ناخرسندى پدرش مىشد و از طرفى در مدرسه درس نمىخواند و نمرات بسیار بدى از معلمین مىگرفت ولى همین طفل شیطان و گریزپا از مدرسه و درس وقتى كه مجلس شعر و موسیقى برپا مىگشت و این هنرمندان از دیوان شعرا اشعارى را انتخاب و همراه با صداى خوش خوانندگان حاضر در مجلس گوشههایى را از موسیقى ملى را براى خود به اجرا درمىآوردند، وى سراپا گوش مىشد و دیگر اثرى از شیطنت در او نبود، این عمل موجب شد تا این استادان موسیقى ایران به سرهنگ ناصرى مىگویند: «على بابا فریدون به موسیقى علاقهاى شدید دارد وى را به مدرسهى موسیقى ببرید تا در آنجا تحصیل كند»، پدر كه علاقهى فرزند را به موسیقى مىبیند با توصیهى دوستان نام وى را در این مدرسه ثبت مىكند.
فریدون ناصرى در سال پنجم دبستان درس مىخواند كه وارد هنرستان عالى موسیقى شد، محل این مدرسه در كوچهى خندان بود و در آن زمان نوبت دوم ریاست مرحوم استاد علینقى خان وزیرى و نظامت مدرسه با مرحوم علىمحمد خادم میثاق بود، این مدرسه علاوه بر تعلیم موسیقى، تمام دروس دبستان و دبیرستانها را نیز داشت كه باید شاگردان مىخواندند و امتحان مىدادند، ناصرى در این مدرسه علاوه بر موسیقى، دروس دبیرستانى را مىخواند و امتحان مىداد و شاگردى كه در بیرون هنرستان دو سال، دو سال رفوزه مىشد در اینجا با نمرات عالى هر سال قبول مىشد. پس از چندى محل هنرستان به كوچهى ارفع آمد و شادروان روحاللَّه خالقى شد مسئول هنرستان و یك سال پس از ایشان پرویز محمود آمد كه روبیك گریگوریان سمت ناظم هنرستان را عهدهدار بود، ناصرى هر سال یك ساز تمرین كرد و نواخت و سازهاى مختلف را آزمایش كرد ولى خیلى زود دلش را مىزد و وى را اغنا نمىكرد، تا این كه باغچهبان ناصحى به ایران آمد و كلاس آرمونى در هنرستان افتتاح شد، وى كه در این زمان سال سوم متوسطه بود نزد باغچهبان رفت و كلاس آهنگسازى را دید و هر سال با نمرات عالى كه دریافت دیپلم قبول مىشود باید گفت كه ناصرى كار آهنگسازى را مدیون باغچهبان است.
فریدون ناصرى ضمن كار آهنگسازى نزد باغچهبان با هوشنگ استوار كه در بلژیك تحصیل موسیقى كرده و دورهى كنسرواتوار بروكسل را دیده بود آشنا مىشود و این آشنایى و رفاقت موجب مىشود تا نامهاى استوار به بلژیك نوشت و وسیلهى مسافرت ناصرى به این كشور و آشنایى با «آندرهسورى» استاد بزرگ و موسیقیدان وزریدهى اروپایى گردد و او بسیار نیاموختهها را از «آندرهسورى» آموخت و چنان از خود استعدادى بروز داد و پیشرفت كرد كه دوستى صمیمانهاى بین وى و استاد به وجود آمد به طورى كه «سورى» غیر از كلاس عمومى به این شاگرد ساعى و خوب بطور خصوصى درس مىداد و بعد از چندى اركستر هفت نفرى درست كرد كه كارهاى مدرن دیگر آهنگسازان جهان را اجرا مىكردند، اولین برنامه را ناصرى با این گروه در رادیو بروكسل اجرا كرد كه نوازندهى ضربى بود سپس در شهرهاى مختلف بلژیك، رادیو كلن، مونیخ، هلند، سوئد، نروژ و دانمارك برنامههایى اجرا مىكنند. فریدون ناصرى نزدیك شش سال در بلژیك بود كه متأسفانه پدرش، در تهران دار فانى را وداع گفت و او به ایران بازمىگردد.
وى در اواخر سال 1342 با فعالیت در فرهنگ و هنر، كار هنرى خود را به طور مستمر و سازنده در ایران شروع كرد و مدت هفت هفته در آرشیر موسیقى ملى كار كرد، سپس در سال 1343 به رادیو رفت و عضو رسمى شوراى موسیقى رادیو گردید و در این اداره، مسئولیت آرشیو موسیقى غربى را نیز عهدهدار شد، سپس با مرتضى حنانه مشتركاً اركستر فارابى را اداره كرد و پس از چندى كه تغییراتى در رادیو داده شد و اركسترها بزرگ شدند وى قطعاتى نیز براى این اركسترها نوشت سپس از اركسترهاى: «باربد» و «نكیسا» یاد كرد كه ناصرى مسئول اركستر «باربد» و كسروى مسئول اركستر «نكیسا» مىشوند تا این كه رادیو و تلویزیون در هم ادغام مىشوند و او مسئول چك موسیقى شبكهى یك مىشود و در ضمن این مدت وى پنج موسیقى كلاسیك تا مدرن، گام با گام با موسیقى، موسیقى قرن، موسیقى ملل كه وى هم نویسنده بود، هم گوینده و خلاصه همه كاره بود! تا سال 1357 كه كار و همكارىاش با رادیو ادامه داشت.
اولین آهنگى را كه وى ساخت سال اول متوسطه بود كه مرحوم داریوش رفیعى در فیلم خوانده بود و از ساختههاى سردار ساكر كارگردان سینماى ایران و هند بود ولى آهنگسازى به طور جدى را با فیلم «ستارخان» از ساختههاى على حاتمى شروع كرد سپس براى سریال تلویزیونى «مثنوى معنوى» از ساختههاى همین كارگردان «زنبورك» از فرخ غفارى، «حسن سیاه» از پرویز اصانلو، «فصل خون» از حبیب كاوش، «محكومین»، «تاریخسازان» از هادى صابر، «كفشهاى میرزا نوروز» از محمد متوسلانى، «آن سوى مه»، «ناخدا خورشید» از ناصر تقوایى و «جنگلبان»، «سفر غریب»، «خانهاى مثل شهر»، «ردپایى بر شن» سریال تلویزیونى «خانه در انتظار»، «پنجره»، «هى جو» و «اى ایران» را آهنگ ساخت. وى كارهاى بسیارى در رادیو انجام داده كه نیمهكاره مانده مثل: «میترا»، «رقص كوهستان»، «لالایى» و... ناصرى كتابى دربارهى موسیقى نوشته كه عنوان آن «اصطلاحات جهانى و لغات رایج ایتالیایى» در موسیقى مىباشد.
